Promocija se dešava u sali Niškog Kulturnog Centra na Paliluli, sa početkom u 19h.
Svratite na jedno prijatno horor veče.
APDEJT:
Danas (13.02.2009.) u 17h nastupam na niškoj TV ZONA, a sutra (subota, 14-ti) u 15h sam na TV Kopernikus, koji se, ako se ne varam, gleda preko kablovske pa čak i oni izvan Niša i okoline koji nemaju pametnije stavri u to vreme, mogu me gledati tamo ako imaju kablovsku.
Detaljnije o knjizi (IZ UVODA):
Horor žanr u srpskoj sredini do sada nije bio predmet ozbiljnog proučavanja.
Najčešće ignorisan, ređe potcenjivan ili napadan, uglavnom je bio prepušten zanimanju amatera, ili usputnim napomenama kod retkih ozbiljnih proučavalaca. Sveden na fusnotu ili sporednu ulogu u radovima na druge teme, horor je tretiran ili kao nešto što se podrazumeva pa ne zahteva definisanje, ili kao nešto što i ne zaslužuje dublje istraživanje. U svakom slučaju, bilo da se o hororu govorilo s razumevanjem ili bez razumevanja, on sâm je ostao nedefinisan. Objedinjene, opšte studije o poetici, estetici i filozofiji horora kao žanra na srpskom jeziku – nema.
Studija strave je pokušaj da se ta praznina bar donekle popuni.
Iako ova knjiga ima formu zbirke eseja, a ne homogene studije, radovi u njoj se zapravo u velikoj meri uzajamno nadopunjuju i stvaraju koherentnu sliku o horor žanru, njegovoj žanrovskoj osobenosti, elementima koji ga žanrom čine, te istoriji i razvoju u književnosti i na filmu sve do današnjih dana. Čitalac može po sopstvenom nahođenju eseje čitati ili preskakati, ali oni su u knjizi organizovani takvim redosledom da kreću od opštijeg ka konkretnijem, i od starijeg ka novijem, tako da pružaju jednu kontinuiranu priču o hororu. Drugim rečima, uprkos tome što su pisani u rasponu od preko deset godina, eseji nisu poređani hronološki prema vremenu nastanka, već smisleno, prema tematici kojom se bave, tako da se –koliko god je to bilo moguće – prirodno nastavljaju jedan na drugi.
HOROR KAO ŽANR, I NJEGOVA ESTETIČKA NAMERA pokušava da izvede teoretsko zasnivanje horora kao žanra književne proze, i ukazuje pre svega na formalne i značenjske komponente koje ga kao zaseban žanr odlikuju. Tu se po prvi put na dosledan i zaokružen način pruža određenje horora i srodnih pojmova, ukazuje se na estetičku nameru horora kao na njegovu ključnu odliku, i govori se o ulozi motiva čudesnog u ostvarenju estetičke namere horora.
HOROR, IMENOVANJE NEISKAZIVOG govori o motivima čudesnog (Đavo, veštice, crna magija, monstruoznost...) i njihovoj privlačnosti još od srednjevekovne narodne umetnosti, preko gotske proze sve do današnjeg filma. Esej ukazuje na sociološku, kulturološku i psihološku komponentu u nastanku i trajnosti žanra horora, i uopšte o smislu i filozofskom značenju tematike kojom se on bavi, ukazujući na svetonazor horor žanra.
NASTANAK I RAZVOJ GOTIKA pruža istorijat razvoja horor žanra od gotske književnosti do pojave E. A. Poa. U ovom radu se gotik definiše kao najranija faza u specifičnom uobličavanju tema, motiva i postupaka koji će vremenom dovesti do nastanka prepoznatljivog i zasebnog žanra, horora. rani i pozni gotik i konvencije romanse kao prozne vrste dovode se u vezu i na njihovim sličnostima i razlikama pokazuje se evolucija horora od podvrste romanse do zasebnog žanra proze.
MODERNIZACIJA GOTSKOG HORORA U DELU EDGARA A. POA govori o gotiku pre i posle Poa. Poovo delo se stavlja u kontekst tradicije gotske proze i prikazuje se kao prelomno u istoriji žanra. Njegov kopernikanski obrt sastoji se u tretmanu motiva čudesnog, odnosno u psihologizaciji fantastike, u uvođenju nepouzdanog naratora kao pripovedačke perspektive naročito pogodne za žanr posvećen sumnji i neodređenosti, i u uvođenju kratke priče kao najidealnije forme za estetsku nameru horora.
MESTO EMBROUZA BIRSA U TRADICIJI AMERIČKOG GOTIKA nastavlja se na rad o Pou, stavljajući Birsa u kontekst američkog gotika i Poove poetike kratke priče čiji je uticaj – uz sve tematske i idejne razlike između dvojice autora – i dalje neosporan.
LAVKRAFT: IZVAN OVOG UNIVERZUMA je esej posvećen delu H. F. Lavkrafta, najznačajnijeg i najuticajnijeg pisca horora u 20. veku. On se takođe stavlja na odgovarajuće mesto u tradiciji koju vrlo samosvesno nastavlja i unapređuje, počev od gotika preko Poa do sopstvenih savremenika. Lavkraft se prepoznaje kao još jedan "pesnik ponora", još dubljih i mračnijih od Poovih i ukazuje se na
NEKROFILIJA - NEKAD I SAD se nastavlja na esej o Lavkraftu, ali sada ovog pisca upoređuje sa njegovim naslednicima. Kroz uporednu analizu klasične priče H. F. Lavkrafta i njene moderne obrade kod Popi Z. Brajt prikazuje se evolucija horor žanra u 20. veku. Žanr se otkriva kao vrlo prikladan i samosvestan način stupanja u dodir sa nekim od najbitnijih tendencija novog doba, pre svega kroz motiv autsajdera i moderne alijenacije.
POLITIKA TELA I ESTETIKA STRAHA govori o temi smrtnosti kroz ikonografiju mutiranog ili nakaznog tela, u pričama H. F. Lavkrafta i filmovima Dejvida Kronenberga. Pokazuje se da su motivi, teme, ideje, pa u mnogome i stilski postupci horor književnosti i horor filma – komplementarni. Estetika horor žanra, i njene implikacije pokazuju se na temama kakve su telo kao užas u prozi H. F. Lavkrafta, i Onostran tela: filmovi Dejvida Kronenberga. Rad se okončava ukazujući na politiku žanra, i druge ideologije (marksizam, feminizam, psihoanaliza...).
VES KREJVEN I POSTMODERNI HOROR je prvi esej u knjizi koji je u potpunosti posvećen hororu na filmu. Postmoderni postupci se pokazuju zahvalnim kao deo strategije horor žanra. Esej takođe ukazuje na ulogu publike i njene svesti o žanrovskim konvencijama u recepciji horor filma.
ĐAVO ME JE NATERAO: SERIJSKI UBICA KAO DEMON je rad koji se bavi umetnički manje vrednim filmskim naslovima, značajnim za analizu određenih tendencija u američkom hororu s kraja XX veka. Za razliku od prethodnih eseja, koji se bave vrhunskim autorima i delima, ovaj je posvećen nekolicini osrednjih i slabih filmova koji ilustruju dekadenciju motiva Đavola i degradaciju metafizičkog entiteta na puku lokalnu pretnju zajednici u vidu serijskog ubice.
JAPANSKE PRIČE O DUHOVIMA je esej o najdominantnijem fenomenu u horor filmu s kraja XX i početka XXI veka – japanskom hororu. Rad se usredsređuje na tematiku filmova o duhovima, i poseban naglasak stavlja na ključni film tog ciklusa, Krug (1998), kojeg sagledava u odnosu prema tradiciji kojoj pripada i koju nadograđuje. U radu se takođe ukazuje na kulturološke i idejne razlike između istočnjačkog i zapadnjačkog horora.
JEZIK DEMONIZACIJE NA PRIMERU ROMANA ZNAK SATANE je esej koji se takođe bavi umetnički slabim, ali konotativno zahvalnim predloškom – romanom Znak Satane Zorana Popovića. Ovaj rad analizira mehanizme demonizacije Drugog u okvirima popularne kulture a iz pozicije vladajućeg sistema vrednosti. Proučava se način na koji se kroz roman omladinske literature nameće određena ideologija i demonizuje ono što sa njom (navodno) nije u skladu. Leksika i idejnost ovog kriminalističkog romana sa elementima horora pripadaju diskursu 'moralne panike', pa se on posmatra u svetlu značenja koje tom terminu daje Kenet Tompson u studiji Moralna panika. Masovna kultura se pokazuje kao polje na kome se posebno očigledno razotkrivaju manipulativni potencijali jezika i književnosti stavljenih u službu samo naizgled ideološki 'naivnih' proizvoda kakav je jedan omladinski roman.
Najzad, MRAČNI EROS U DELIMA ĐORĐA KADIJEVIĆA je rad koji se bavi motivima demonske žene i mračnog erosa u filmovima Leptirica, Devičanska svirka i Sveto mesto. Dela ovog pionira filmske fantastike i horora kod nas pokazuju se naročito zahvalnim za izučavanje potencijala srpskog horor filma, koji se u ovom radu ogleda u kontekstu izgrađenog, zrelog autorskog opusa čija se poetika u radu skicira.
Svi eseji prezentovani u ovoj knjizi redigovani su i čitaocu se nude u novim, dopunjenim verzijama. Neki od njih već su objavljivani u periodici, dok se neki po prvi put javljaju u ovoj knjizi.