Kao što se verovatno sećate, pre dve godine bio sam počastvovan time da budem nominovan za najveću svetsku nagradu u oblasti horora, nazvanu po autoru Drakule, Bremu Stokeru. Nju svake godine dodeljuje Udruženje horor pisaca (The Horror Writers Association / HWA).
Bio sam nominovan u kategoriji
„Vrhunsko postignuće u esejistici“
(short non-fiction) za rad pod naslovom „Tri
paradigme horora“ (The Three Paradigms of Horror) objavljen u američkom
magazinu Vastarien. Na kraju sam došao do užeg kruga (top-5), ali
nagrada je otišla drugom eseju, a ja ostadoh sa statusom „Finaliste“ (Finalist), koja takođe nosi ozbiljnu težinu i vrednost. 
Uzgred, ovaj moj esej možete na srpskom čitati u najnovijem broju KNJIŽEVNE FANTASTIKE.
E! Ali pazite sad ovo! Preneki dan je Stokerov žiri obznanio svoj širi izbor („preliminary ballot“), i u njemu se, u istoj toj, esejističkoj kategoriji (Superior Achievement in Short Non-Fiction) među deset izabranika našla i jedna autorka iz Srbije! Konkretno, istaknut je rad dr Ane Došen, pod naslovom “Heterotopic Hell Ride on The Midnight Meat Train” (“Heterotopička paklena vožnja na Ponoćnom kasapskom vozu“) objavljen u zborniku Journeys into Terror: Essays from the Cinematic Intersection of Travel and Horror (McFarland).
U središtu ovog rada jeste priča Klajva Barkera „Ponoćni kasapski voz“ – koju možete čitati u nedavno objavljenim Orfelinovim KNJIGAMA KRVI (i to u fundamentalno popravljenom prevodu u odnosu na onaj koji su neki od vas čitali u ranijem polupiratskom izdanju).
Još konkretnije, u radu je akcenat na filmskoj verziji te priče koju je režirao Rjuei Kitamura…
Gde pročitati ovaj rad?
Za sada on, nažalost, nije dostupan na netu, a čak ni zbornik u kojem je izašao nije dostupan organima internetskog gonjenja. Još uvek… Ako ga negde spazite, dojavite mi.
Šta sad sledi? Kad ćemo znati da li je Ana Došen ušla u uži krug – među nominovane? Taj izbor, sa po pet u svakoj od kategorija, biće obznanjen negde oko 23. februara. Finalni dobitnici biće proglašeni na Stokerkonu, u maju mesecu.
Na sajtu HWA organizacije veoma su strogi oko terminologije, pa zato i ja moram da to ovde ponovim zbog onih koji će odavde preuzeti ovu vest i širiti je dalje. Dakle, niko sa ovog izbora (top-10), pa tako ni Ana, NIJE NOMINOVAN za nagradu; NOMINOVANIMA se smeju nazivati samo oni koji uđu u uži izbor (top-5). Kažu:
„Works appearing on the Preliminary Ballot are NOT “Bram Stoker Award® Nominees” and authors, editors, publishers, and others should not refer to any of these works as such – doing so is a severe breach of etiquette and can lead to disqualification of the Work(s) involved. Works on this ballot are not referred to as “nominees” or “finalists.” Only works appearing on the Final Ballot may be referred to as “nominated works” and their authors as “finalists.”“
Dakle, poželimo našoj Ani da uđe među NOMINOVANE (top-5, u februaru), a potom i da DOBIJE STOKERA (1 to rule them all, u maju)!
I čisto osećam potrebu da naglasim sledeće: nemojte uopšte misliti da je ovo mala stvar! Nemojte misliti da svako malo nominacije za Stokera dobijaju nekakvi Evropljani, a još manje Balkanci, a kamoli pak Srbi! Naravno, zbog inkluzivnosti i političke korektnosti Stokerci gledaju da na liste metnu što više žena, i što više osoba nebelih rasa (crnce, Meksikance, Azijate itd), ali to su u 99% slučajeva osobe koje žive i rade u SAD, eventualno, ređe, u Engleskoj. Mogu za Stokera da se natječu razni Iglesijasi i Kim Džong Vju Ksao Ming Lingovi, ali to su u 99% AMERIKANCI/AMERIKANKE čiji su preci potekli odnekud sa strane, a ne osobe koje se oglašavaju iz debele tuđine (iz ugla Amerike).
Da bude u širem ili užem izboru neko ko živi i radi u nekoj Tunguziji poput Srbije – to se do sada desilo samo jednom, meni. Da bude izabran neko kome engleski nije maternji? VRLO RETKO! Izbrojte sami koliko među izabranima vidite Francuza, Španaca, Nemaca, Hrvata… Dakle, ovo je još jedan ogroman uspeh za horor misao Srbije!
Evo kojih 10 radova je odabrano u ovoj kategoriji za 2023:
.jpg)
Superior Achievement in Short Non-Fiction
Bissett, Carina – “Words Wielded by Women” (Apex Magazine)
Bulkin, Nadia – “Becoming Ungovernable: Latah, Amok, and Disorder in Indonesia,” (Unquiet Spirits: Essays by Asian Women in Horror, Black Spot Books)
Cade, Octavia – “Entering the Ecosystem: Human Identity, Biology, and Horror” (Horror and Philosophy: Essays on Their Intersection in Film, Television and Literature, McFarland)
Došen, Ana – “Heterotopic Hell Ride on The
Midnight Meat Train” (Journeys into Terror: Essays from the Cinematic
Intersection of Travel and Horror, McFarland)
Kachuba, John – “The Gothic Shapeshifter: Man, Monster, Myth” (The Gothique: Myriad Manifestations, Partridge India)
Kerestman, Katherine – “Cats and the Occult: A Canthropology” (The Weird Cat, WordCrafts Press)
Kulski, K.P. – “100 Livers” (Unquiet Spirits: Essays by Asian Women in Horror, Black Spot Books)
Murray, Lee – “Displaced Spirits” (Unquiet Spirits: Essays by Asian Women in Horror, Black Spot Books)
Weinstock, Jeffrey Andrew – “Miasma Theory, Particulate Matter and Modern Horror” (Female Identity in Contemporary Purgatorial Worlds, Bloomsbury Academic)
Wetmore Jr, Kevin – “A Theatre of Ghosts, A Haunted Cinema: The Japanese Gothic as Theatrical Tradition in Gurozuka” (The Wenshan Review of Literature and Culture: Special Issue on Asian Gothic)
Ko je ušao u širi krug za Stokera u svim kategorijama, pogledajte OVDE:
A ko je sad pa ta Ana Došen, pitate se? Ukratko, to je moja drugarica (suprajz? pa, mala je Srbija, avaj!) čija interesovanja prilično naginju mojima (telo, telesnost, body horror; Japan i Japanologija; film; horor; Gugl Idioti…). Evo njene zvanične biografije.
Ana Došen
 |
| ko se raduje poslu, radovaće se i nagradi? |
Ana Došen (1981) je teoretičarka medija i umetnosti, diplomirani japanolog čije polje istraživanja se kreće od čitanja medija i kulture otpora, preko pojma visceralnog, medijskog predstavljanja Dalekog istoka do azijske kinematografije sa naglaskom na anime.
Diplomirala je na Katedri za japanski jezik i književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Tokom osnovnih studija bila višegodišnji stipendista Ministarstva prosvete i dobitnik stipendije ambasade Kraljevine Norveške. Za vreme postdiplomskih studija stručno se usavršavala u Japanu, kao stipendista Japanske fondacije (Kokusai Koryu Kikin). Doktorirala 2017. godine na Fakultetu za medije i komunikacije.
Učestvovala na brojnim međunarodnim konferencijama, prevodila i objavljivala radove u različitim naučnim časopisima i zbornicima iz oblasti teorije medija, studija kulture, filma i književnosti. Ko-uredila zbornik PanEroticsm (Oxford, UK: Inter-Disciplinary Press, 2015). Među poslednjim objavljenim radovima su tekstovi „Bemusing the Audience: Probing the Narrative Diversions in Symbol“ (Ekphrasis – Images, Cinema, Theory, Media, Vol.15 (1), 2016) „Ruševina lepote i multitemporalnost u romanu Zlatni paviljon“ (Jezik, književnost, vreme: književna istraživanja, 2017), „Silent Bodies: Japanese taciturnity and image thinking“ (Etnoantropološki problemi, god. 12, sv. 1., 2017).
 |
| do tada, uživajte u ovim knjigama |
U izdanju Fakulteta za medije i komunikacije trebalo je da se 2019. godine pojavi njena knjiga TELO I JAPANSKI FILM. Zbog korone, ipak, nije. Za sada.
Dok odnekud ne procuri njen rad o Barkeru i vozovima, onlajn možete naći, skinuti i čitati ove njene radove:
Nobuyoshi
Araki’s Archival Corpo-Rapture
Emperor
Tomato Ketchup: Some Reflections on Carnality and Politics
Silent
Bodies: Japanese taciturnity and image thinking
Na kraju, kad već pominjem Stokera, primite k znanju i ovo: moj izbor najboljih Stokerovih horor priča, pod naslovom DRAKULIN GOST, dugo vremena bio je RASPRODAT i nedostupan. E, nedavno je izašlo novo izdanje, pa kome je do sada promaklo, tražite ga od Orfelina – a imaću i ja nekoliko primeraka kome je slađe uzeti od mene (npr. zajedno sa ZADUŠNICAMA, ili nekom drugom Ghoul Press knjigom).
