LAVKRAFTOV RASIZAM i srodne kontroverze

Pre nekoliko dana, na dodeli Svetskih nagrada za fantastiku (WFA – World Fantasy Award), obznanjeno je: statua Svetske nagrade za fantastiku više neće biti rađena po liku Hauarda Filipsa Lavkrafta, jednog od utemeljivača savremenog horor žanra. Ova odluka je doneta nakon prošlogodišnje kampanje u kojoj se isticalo da je poznati pisac bio „zakleti rasista“ sa „gnusnim ubeđenjima“.

Odluka o ovoj promeni je obznanjena u nedelju 8. novembra, tokom završnog dana Svetske konvencije za fantastiku održane u Saratoga Springsu. Organizatori konvencije su iskoristili svečanost da objave da je ovo ujedno i poslednji put da se kao nagrada dodeljuje statua sa likom H. F. Lavkrafta, tzv. „Haui“ („Howie“). Nije dato objašnjenje zbog čega je doneta ova odluka, niti je najavljeno bilo kakvo idejno rešenje o budućem izgledu statue.

Iako zvanično nije rečeno, svima je jasno da je razlog taj što su Lavkraftovi rasistički nazori, implicitni u nekolicini priča i eksplicitni u pismima i privatnim spisima, zasmetali nekolicini pretežno opskurnih i minornih pisaca, uglavnom nebele rase, i još nekolicini „liberalnih“ belih pobornika „političke korektnosti“, među kojima ima i dobrih pisaca (npr. Skot Nikolaj, koji je ove godine dobio „Hauija“ za najbolju priču, i Džef Vandermer, koji je bio nominovan za roman, ali mrsku statuu nije dobio). Ovi pisci su lobirali, lobirali, dizali buku, „kukali i žalili se“ (rečima našeg Premijera), i na kraju su izdejstvovali da nagrada više ne nosi ni to ime ni taj (Lavkraftov) lik.

Stvar je vrlo složena i ne da se, da prostite, gledati crno-belo.

Pokušaću da maksimalno uprostim i skratim diskusiju o temi koja je veoma uzavrela ovih dana i da, koliko god je to moguće, hladne glave, ukažem na to kako ovaj problem izgleda iz mog ugla. Pre svega, radi jasnoće, podelio bih suštinu problema na dva pitanja:

1) Da li je Lavkraft bio rasista, i ako jeste – šta s tim?

i

2) Da li su Lavkraftovi privatni stavovi dovoljan razlog da se menja lik i oblik Svetske nagrade za fantastiku?

Pa, rekao bih sledeće.

1) Da li je Lavkraft bio rasista, i ako jeste – šta s tim?

 

Pre svega, da ne okolišimo oko toga i skrivamo se iza demagogije: Lavkraft JESTE imao rasističke nazore. Naročito je nisko mišljenje imao o crncima, koje je smatrao jedva malo višim nivoom bića od čovekolikih majmuna (npr. gorila), ali imao je zazor i prema većini drugih nebelih rasa, a naročito prema žutim (azijatskim). O Jevrejima je imao podeljene stavove; ponegde ih je posmatrao kao u-sebe-zatvorenu i podmuklu, svuda-infiltriranu zajednicu, ali u najmanje jednom pismu (koje me mrzi sad da tražim), priznao je da su oni, objektivno, možda i superiorniji od bele rase po opštim kulturnim, umetničkim, misaonim itd. dometima. Što se tiče argumenta da se ovaj „antisemita“ oženio Jevrejkom, treba imati na umu da je on smatrao da ju je tom ženidbom „uzdigao“ – otprilike, onda kada je postala „Gospođa Lavkraft“, po njemu, prestala je biti šta god je bila do tad.

Dakle, moj stav nije „Lavkraft rasista? Koješta!“

Moj stav je „Da, ali nije bitno.“

 

Evo zašto.

1) Pre svega, njegovi rasistički stavovi samo su sitna fleka na inače grandioznoj misli i duhu, na ogromnoj građevini koja se zove Lavkraftova Misao i Delo. Ovi stavovi nisu organski srođeni sa srži onoga najvrednijeg što je iza sebe ostavio, niti su ugrađeni u temelje titanskog hrama koji je podigao na razmeđi horora, fantazije i SF-a – te neuporedive građevine s kojom se ničija druga ne može uporediti, baš zato što stoji na tromeđi, što je jednako vredna za sva tri ključna podžanra fantastike. Naime, ne postoji nijedan drugi moderni pisac fantastike koji je ovoliko snažno zadužio i horor, i fantaziju, i SF (dakle, nijedan posle Poa).

Za razliku od nekih drugih pisaca fantastike i horora kojima se rasizam nalazi u samoj srži poetike – kao npr. Saks Romer (autor niza romana o Fu Mančuu i „žutoj opasnosti“) i Denis Vitli (autor „okultnih“ romana koji vrve od tipično britanskog kolonijalističkog rasizma i kultur-rasizma), kod Lavkrafta se takvi motivi nalaze u samo nekolicini minornih pričica (npr. „Ulica“), ili su u sporadičnim detaljima nekih od glavnih (npr. u „Zovu Ktulua“), a prominentni su u samo jednoj od iole pristojnih njegovih, u „Užasu u četvrti Red Huk“. Ukratko, rasizam je samo jedna cigla u zidu kiklopske građevine koju je HPL ostavio iza sebe, i kada se ona izvuče iz njega, zidine itekako stoje kano klisurine, sa tom rupicom sasvim nebitnom i neprimetnom.

2) Njegovi politički nekorektni stavovi izneseni su isključivo u privatnim pismima – niti su pisani da bi bili objavljeni, niti je on ikada aktivno delao po njima, u smislu članstva u nekakvim organizacijama, ili pak pisanja peticija, javnih govora ili bilo kakve vrste aktivizma (kakav je itekako cvetao u Americi tog doba, kada je Kju Kluks Klan bio itekako snažan a rasno-zasnovano nasilje široko rasprostranjeno). Dakle, ti napisi spadaju pod slobodu mišljenja.

Valjda ćemo se složiti da svako ima pravo da misli i veruje u šta god hoće, dokle god te misli ne sprovodi u delo na neki način kojim bi ugrozio tuđu slobodu. Lavkraft, ponavljam, ove misli nije ni na koji način sprovodio u delo. Štaviše, naglašavam, izražavao ih je u krajnje privatnom kontekstu, u privatnoj prepisci sa bliskim prijateljima (od kojih mnogi nisu delili njegove stavove, pa je onda dolazilo da zanimljivih intelektualnih rasprava na ove teme).

Prema tome, nevezano za to da li se neko slaže ili ne sa nečijim privatnim stavovima (a gde to piše da se svi moramo slagati?), niko valjda neće osporiti pravo da takvi stavovi postoje, bili oni popularni, opšteprihvaćeni ili ne. Mislim, nije baš kao da je Lavkraft pisao i objavljivao otrovne pamflete poput, recimo, L. F. Selina, koji je javno, snažno i gromoglasno agitovao protiv Jevreja (nedavno je Ukronija izdala 300 strana tog bedastog štiva pod naslovom BAGATELE ZA JEDAN POKOLJ).

Dakle, crtam: problemi sa Lavkraftovim stavovima nalaze se ne u njegovim pričama, nego u njegovim PISMIMA.

3) Mnogi od njegovih „rasističkih“ stavova zapravo imaju samo taj problem što su danas nepopularni, što se u klimi opšteg fašizma političke korektnosti ne dopušta diskusija o njima, ali oni itekako zavređuju ozbiljnu i javnu, a ne skrivenu i bojažljivu, diskusiju. Mislim na njegove stavove o čuvanju tradicije kulture i njene homogenosti, o nepoželjnosti mešanja različitih – a naročito radikalno različitih kultura (kao danas, kad milioni Sirijaca hrle na Zapad Evrope), pa i o eugenici (što je danas naročito veliki tabu, „zahvaljujući“ nacistima i njihovom radikalnom tretmanu tog problema)... To su sve stavovi s kojima se mase danas uglavnom neće složiti, ali u njegovim pismima oni su izraženi elokventno, razumno, i na način koji zaslužuje pažnju i promišljanje...

4) Jedan od ključnih „argumenata“ Lavkraftovih protivnika i lobista ne sastoji se u njegovim pričama (koje su površno, ako i uopšte, čitali) a još manje u pismima (koja nisu ni čitali), nego u jednoj pesmici koju je ovaj napisao 1912, dakle – kada je imao 22 godine. Evo je:

H.P. Lovecraft: 

On the Creation of Niggers

(1912)

When, long ago, the gods created Earth
In Jove’s fair image Man was shaped at birth.
The beasts for lesser parts were next designed;
Yet were they too remote from humankind.
To fill the gap, and join the rest to Man,
Th’Olympian host conceiv’d a clever plan.
A beast they wrought, in semi-human figure,
Filled it with vice, and called the thing a Nigger.

            Da, bezvezarija. Žalosna glupost nedostojna tog genija.

            ALI:

a) Pisana je u mladosti. Hajdete, ko od nas nije pisao koješta kad je imao 22 godine?

            b) Nije pisana za objavljivanje, niti je za njegovog života igde objavljena; pisana je „za svoju dušu“ i tek posthumno je pronađena u njegovim rukopisima i objavljena.

Ponavljam: ko od nas nije pisao koješta kad je imao 22 godine? Srećni među nama samo su uspeli da to zadrže u svojoj fioci (tj. folderu na kompjuteru), i to je sve. Kad pomislim kakve sve gluposti imam pisane (i crtane!) u sveskama iz svojih ranih dvadesetih godina, dođe mi da ih smesta spalim, za slučaj da me sutra zgazi kamion i onda neko to posthumno pronađe i reši da objavi! Hej, pa ima razloga što to nisam za života dao da se objavi! Isto kao i Lavkraft sa ovom pesmom.

c) Najzad, mora se reći da daleko veći problem od upotrebe One Reči na N u ovoj pesmi vidim u upotrebi reči „greh“ (vice)! Zaista me rastužuje da vidim da je Lavkraft sa 22 godine, makar i zbog prozodije, posegnuo za jednim tako prevaziđenim, hristijanizovanim konceptom kao što je tzv. greh! Srećom, u poznijim, zrelim delima on je radikalno raskrstio s tim konceptom nedostojnim mislećeg čoveka!

            5) Najzad, nije na odmet sagledati stvari u istorijskoj perspektivi. Što reče pisac i urednik Skot Konors, „I suggest you google racism and T. S. Eliot, Ezra Pound, F. Scott Fitzgerald, D. H. Lawrence, Ernest Hemingway, and even Thomas Mann, and you will be shocked at how pervasive these beliefs were back then.“ I još: „If you want to understand the racism of Lovecraft's day run a Google search on "Encyclopedia Britannica" + 1910 + "Negro." You will find a quite astonishing passage which is not from a KKK manual, but from what was allegedly the greatest and most authoritative source of knowledge on the planet.“ 

            Ne kažem da ovakvo sagledavanje u potpunosti iskupljuje Lavkraftove nazore, ali ih svakako stavlja u značajnu perspektivu.

       6) Najekstremniji Lavkraftovi rasistički stavovi bili su potaknuti direktnim frustrirajućim i neprijatnim iskustvima života u siromašnom delu Njujorka tokom 1920-ih, gde se svakodnevno susretao sa rugobom koja je imala lice tuđinaca. Tako, u jednom pismu on kaže: "The population [of New York City] is a mongrel herd with repulsive Mongoloid Jews in the visible majority, and the coarse faces and bad manners eventually come to wear on one so unbearably that one feels like punching every god damn bastard in sight."  

Naravno, ovo je samo izliv emocije, poput današnjih Fejsbuk statusa: čovek se iznervirao nečim i dao sebi oduška u pismu prijatelju. Naglašavam: ne postoji nijedno svedočanstvo u njegovom veoma dobro i detaljno dokumentovanom životu da je ikada u javnosti bio grub prema bilo kome, iz ma kog razloga, bilo verbalno, bilo fizički. Dakle, nikad nikome nije rekao ni „Crnjo!“ (osim mačku kojeg je imao u detinjstvu, i kojeg je tako nazvala njegova familija, a on ga ovekovečio u priči „Pacovi u zidovima“) a kamoli da je nekoga udario pesnicom u lice.

Sve je to pesnička hiperbola čiju lepotu i smisao prozaične sitne duše ne mogu da shvate!

 

---Photo by Scott Nicolay---

            U jednom njegovom pismu nalazimo sledeći zabavan opis:

Jednom je neki Sirijac imao sobu do moje i svirao je mračnjačke i otegnute monotonove na nekoj čudnoj vrsti gajdi od kojih sam sanjao gulovske i neverovatne stvari o kriptama ispod Bagdada i beskrajnim hodnicima Eblisa ispod mesečevim kletvama posednutih ruševina Istakara. Nikada nisam video ovog čoveka, pa sam imajući privilegiju da ga zamišljam odabrao da pridam glamur njegovim uvrnutim pneumatičkim kakofonijama. U mojoj viziji on je uvek nosio turban i dugačku odoru od blede islikane svile, i desno mu je oko bilo iskopano... zato što je ugledalo nešto u grobnici tokom noći – nešto što nijedno oko ne sme da opazi i da ostane živo.

(H. P.  Lovecraft, Selected Letters, Volume II, Arkham House, Sauk City, 1968, p. 116.)

            Kako zameriti čoveku sa ovakvim direktnim iskustvom? Rezultat takvih neželjenih susreta i neprijatnih komšija je priča „Užas u četvrti Red Huk“, i u njoj deonica opisa četvrti u Njujorku kao što je, recimo, ova: 

„Stanovništvo je beznadežna i zagonetna mešavina; sirijski, španski, italijanski i crnački uticaji deluju jedni na druge, a delići skandinavskih i američkih pojasa leže u neposrednoj blizini. To je Vavilon zvukova i prljavštine, koji odašilje čudne krike u odgovor udaranju uljanih talasa o garavo pristanište i zverske zvižduke iz luke što zvuče poput litanije orgulja.“

Lako je zgražavati se iz ugla nekoga ko stanuje u kući ili stanu u „dobrom“ komšiluku, okružen sebi sličnima, prijatno izolovan zidovima, vratima, prozorima, roletnama, i propoveda multikulturalnost nekome koga samo tanak zid deli od arlaukajućeg Sirijca i njegovih gajdi!

---Photo by Scott Nicolay---

7) Priču "Užas u četvrti Red Huk" možete na srpskom od nedavno pročitati u zbirci ŠAPTAČ U TAMI koju sam priredio za Orfelin. U toj knjizi, u pogovoru, bavim se opsežno i kontekstualizacijom Lavkraftovog rasizma. Neću da navodim sve te stranice otuda posvećene tome; čitajte ih u knjizi – neka, za ovu priliku, posluži samo par pasusa koji se dotiču teme:

„Vrlo daleko od nazora današnje "političke korektnosti", Lavkraft nimalo nije težio da prigrljuje drugost i različitost, naročito onu kulturne i rasne prirode; štaviše, gnušao se toga, i smatrao da kulture treba da egzistiraju u što je moguće većem stanju homogenosti i autohtonosti, bez preteranih mešanja, tako da čuvaju svoju samobitnost i posebnost: "Moj rezon je prost i konkretan," pisao je u jednom pismu, "- čoveku je opresivno neprijatno živeti u zemlji u kojoj su običaji, narodni život, književni i umetnički ton, i oblici vladavine znatno različiti od onih koji su prirodni njegovoj rasi i civilizaciji." (H. P.  Lovecraft, Selected Letters, Volume II, ibid, p. 292.) 

(...)

           Ipak, pogrešno bi bilo smatrati da su sporadični elementi rasizma naneli nepopravljivu štetu Lavkraftovom pisanju onako kako to uistinu jesu danas nečitljivim i ogavnim petparačkim piscima iz istog perioda kao što su Saks Romer i Denis Vitli, kod kojih je eksplicitni rasizam u samoj srži opusa; jer, onoliko koliko njegova proza povremeno (u ponekom detalju, epizodi) trpi zbog prisustva toga, ona još mnogo više dobija. Naime, iskrenost Lavkraftovog gnušanja prema drugosti ne može se oponašati, a autentičnost njegovih opisa i efekata zasnovanih na tome zalog su upečatljivosti i snage krajnjeg učinka horora u njima...“

 

2) Da li su Lavkraftovi privatni stavovi dovoljan razlog da se menja lik i oblik Svetske nagrade za fantastiku?

Ne, mislim da nisu. Gore sam već pokušao da kontekstualizujem i objasnim Lavkraftov rasizam, i da pokažem koliko je on efemeran, sitan i nebitan u totalitetu njegove misli i njegovog dela. Osim toga, i njegova „Nigger“ pesmica i njegovi problematični stavovi u pismima bili su objavljeni još 1970-ih. Dakle, poznavaocima su bili poznati. Oni koji čitaju knjige, znali su za njih. I nije im smetalo da ih odbace, kao sitnice i gluposti, u odnosu na gigantski, neizmeran, nesaglediv i neuporediv doprinos fantastičnoj književnosti koji je Lavkraft doneo – i zbog tog doprinosa su baš njegov lik stavili na statuu nagrade. Dakle, zbog priča i romana koje su čitali milioni, koje su oponašale hiljade, koji su ostavili neizbrisivi trag na skoro svakog iole vrednog pisca fantastike u poslednjih sto godina, a ne zbog neke žvrljotine nađene na zgužvanoj a nebačenoj salveti iskopanoj u njegovim spisima.

Loše je menjati je iz više razloga. Zbog nepoštovanja prema piscu koji više nego ijedan drugi zaslužuje da bude na toj nagradi. Zbog nepoštovanja već ustaljene tradicije. Zbog nepoštovanja onih koji su tu nagradu osmislili i napravili (uključujući tu i Gahana Vilsona, koji je dizajnirao skulpturu). Zbog nepoštovanja svih prethodnih dobitnika, koji sad ispadaju saučesnici u podršci rasizmu i ko zna kakvim zlima koja su „raskrinkali“ krstaši nove moralne podobnosti. Zbog podleganja pritiscima kojekakvim bukačima. Zbog nepotrebnih novih podela u zajednici pisaca, urednika i fanova fantastike...

 Uostalom, i brojni istaknuti a uz to i značajniji, uticajniji, vredniji od anti-HPL lobija pisci i urednici ustali su protiv ove odluke (za sada, samo na Fejsbuku). Među njima su, recimo, Remzi Kembel (Ramsey Campbell), ovogodišnji dobitnik WFA nagrade za životno delo, koji je rekao: „I'm proud to have received several Howies, and I'm proud that it celebrates Lovecraft's achievement too.“

Jedan od najuglednijih i najnagrađivanijih urednika u sferi horora, Stiven Džons (Stephen Jones), rekao je ovo:

"I am inordinately proud of my three World Fantasy Awards. I am proud of the work and the body of work that I won them for. I am proud that they are a stylised representation of H.P. Lovecraft – one of the most influential and creative writers of imaginative fiction the genre has ever known. I am proud that they are nicknamed the “Howard” award after that other influential giant of fantasy literature, Robert E. Howard. And I am proud that they were designed and sculpted by Gahan Wilson, a founding member of the World Fantasy Convention and one of our most talented artists and authors in the field of the macabre. It is an honour to own and display these awards in my home. What I am not proud of is the World Fantasy Convention Board and their cowardly response to a small but vocal minority of people who have no sense of history or tradition. Censorship – in all its malicious and insidious forms – is always reprehensible. Let him (or her) who is without sin cast the first stone..."

Džons je, takođe, lepo dodao: „There are many things in this world that I object to. But as a minority of one I don't try to impose my views on everybody else's choices. If someone is uncomfortable with the statue (for whatever reason), then they can always hand it back to theconvention. Their award win still stands. To do anything else is pure hypocrisy, and the same applies to anyone who holds these views but still submits their work to a Lovecraft-themed anthology or periodical.“ 

Ova hipokrizija je lepo opažena, jer i ja je često susrećem kod anti-Lavkraft plačipički koje, ipak, nemaju ništa protiv da unovče koji ček na konto prodaje svojih priča „lavkraftovskim“ antologijama koje niču na sve strane. Znači, danas pljuckaju po Lavkraftu, a sutra ih vidiš kako prodaju priču koja će biti objavljena samo zato što je Lavkraftov brend sada popularan i komercijalan.

Evo još nekih mudrih misli od strane istaknutih i vrednih ljudi u svetu horora:

 

---Photo by Scott Nicolay---

David J. Schow: „It's another cowardly cave-in to the PC police, who would gladly censor the writing as well, so long as some sensitive little snowflake doesn't get all butt-hurt. It disrespects the award and insults everyone who ever adjudged it. Dostoyevsky wasn't all that swell of a human being, either -- where does it stop? Answer: It DOESN'T stop until everything is ashes and pabulum. The Mystery Writers of America award a trophy in the image of Poe; is that the next target? Now sit back and enjoy the feeding frenzy in this chum bucket, as folks fight to choose between (1) a bust of somebody who is totally, utterly inoffensive, and/or (2) a stylized safe-zone choice that will undoubtably resemble a dildo. Or a butt plug. Which would be (ahem) fitting.“

Maitland McDonagh: „Lovecraft was a racist, an anti-semite and a misogynist: No way around it. He was also a great writer, a trailblazer in weird fiction and a person whose prejudices don't seem to have played out on a real-life level. People are products of their time and I think that to condemn them for not transcending every aspect of the eras into which they were born is unreasonable.“

A oglasila se i Joyce Carol Oates: http://celestialtimepiece.com/2015/11/10/into-the-void-lovecraft-and-the-world-fantasy-award/

Tim Lucas: „I think misanthropy is the word that nails Lovecraft; he may have been alienated from certain people specifically, but he was essentially uncomfortable with all human contact. Even if he was a racist, an anti-semite and a misogynist - some of which could also be brought against Sax Rohmer and any other number of writers of this period - why should we dishonor the best of him, the work in which he turned his personal shortcomings to positive and enduring artistic ends? Perhaps the answer is to take the face off the award and replace it with a sculpture more in keeping with his literary ideas than his person.“

Caitlin Kiernan, jedna od najboljih neo-lavkraftovskih spisateljica:

“You may or may not have heard that the World Fantasy Committee has voted to change the design of the World Fantasy Award from Gahan Wilson's bust of Lovecraft, which has served as the award since it was first given out in 1975. No, I don't approve. I don't believe this was the appropriate course of action. I'm saddened by this lamentable turn of events, and I'm glad that I received my two World Fantasy awards in advance of this change. How long, now, before the Mystery Writers of America are pressured to abandon the Edgar Award? When we set this sort of thing in motion, where does it end?”

Stefan Dziemianowicz: I read the tweets of several of the movers and shakers in the Dump-the-Howie movement right after the announcement was made at WFC. Some chortled "WE DID IT!" All I could think was: given the state of race relations in America right now, you consider THIS a significant achievement in the fight against racism?

Interesting to me that "ownership" of two major awards in the fantastic fiction world this year--the Hugo and the Howie--were hijacked in different ways by small special-interest groups. Taking a tip from the Hugos, I think they should rename the World Fantasy Award the Dead Puppy Award.

Yes, small contingents of crazed asswipes CAN destroy good by thumping unebbingly on drums of high ignorance, and will do so successfully when cowards cave in to abuse. Some downright evil people decided that an essay Lovecraft wrote in junior high school but which never reflected anything in his actual life and relationships, added to a name he gave his beloved kitten when he was a toddler, and paid homage to in "The Rats in the Wall", means he's a Klan-worthy bigot, to hell with who he really was in life. No one who knew Lovecraft knew the man these malicious creatures would have him be.

And now that we do know we are the enemy without ever having been one, we certainly can never be friends with those who despise us without cause or intelligence. So of course it's not "a significant achievement in the fight against racism." It trivializes and displaces a real cause by superimposing a liars cause, who insist on believing against the greater body of evidence a thing that can only be embraced by ignoring a lifetime of decency and achievement vastly greater than the liars' own.

Darrell Schweitzer: „I continue to feel that we are asking the wrong question about Lovecraft. Was he racist by today's standards? Yes. But the real question is how such a brilliant, kind, gracious, supportive person, who seems to have changed the lives of everybody he knew for the better, and who was also one of the great writers of the 20th century, could be so pig-headedly wrong on one subject. We should come away humbled, knowing that we are not as brilliant as Lovecraft, but we do share his capacity for pig-headed error. How will the future judge us?“

            Voleo bih da završim sa ovim divnim citatom Darela Švajcera – ALI, ima nešto još zabavnije, što pokazuje da stvari nisu još gotove, ili barem da se „pro-lavkraftovski“ tabor neće tako lako i tiho predati. Najnovija vest glasi da je vodeći HPL proučavalac, S. T. Džoši, VRATIO svoje dve statue Svetske nagrade za fantastiku u znak protesta. Evo detalja, njegovim rečima, direktno sa njegovog bloga:

November 10, 2015 — The World Fantasy Award

It has come to my attention that the World Fantasy Convention has decided to replace the bust of H. P. Lovecraft that constitutes the World Fantasy Award with some other figure. Evidently this move was meant to placate the shrill whining of a handful of social justice warriors who believe that a “vicious racist” like Lovecraft has no business being honoured by such an award. (Let it pass that analogous accusations could be made about Bram Stoker and John W. Campbell, Jr., who also have awards named after them. These figures do not seem to elicit the outrage of the SJWs.) Accordingly, I have returned my two World Fantasy Awards to the co-chairman of the WFC board, David G. Hartwell. Here is my letter to him:

Mr. David G. Hartwell

Tor Books

175 Fifth Avenue

New York, NY 10010

Dear Mr. Hartwell:

I was deeply disappointed with the decision of the World Fantasy Convention to discard the bust of H. P. Lovecraft as the emblem of the World Fantasy Award. The decision seems to me a craven yielding to the worst sort of political correctness and an explicit acceptance of the crude, ignorant, and tendentious slanders against Lovecraft propagated by a small but noisy band of agitators.

I feel I have no alternative but to return my two World Fantasy Awards, as they now strike me as irremediably tainted. Please find them enclosed. You can dispose of them as you see fit.

Please make sure that I am not nominated for any future World Fantasy Award. I will not accept the award if it is bestowed upon me.

I will never attend another World Fantasy Convention as long as I live. And I will do everything in my power to urge a boycott of the World Fantasy Convention among my many friends and colleagues.

Yours,
S. T. Joshi

And that is all I will have to say on this ridiculous matter. If anyone feels that Lovecraft’s perennially ascending celebrity, reputation, and influence will suffer the slightest diminution as a result of this silly kerfuffle, they are very much mistaken.

Should anyone care to express an opinion on this matter to Mr. Hartwell, feel free to write to him at the above address or to his email address: dgh@tor.com.

* * *

I to je sve, narode – za sada!

Ostatak čitajte u ŠAPTAČU U TAMI, u NEKRONOMIKONU i drugde...