SILENT NIGHT (2012)

**       

2

            Pršti, pršti, bela staza – evo, pale Deda Mraza!

            Ako ste već apsolvirali dosadašnje božićne i novogodišnje hororčiće (uniformno osrednje), pa čak i kultni domaći pornić na koji sam gore aludirao, preostaje vam samo još ova najnovija varijanta.

            U pitanju je neoficijelni rimejk minornog horora s početka 1980-ih, SILENT NIGHT, DEADLY NIGHT, više nego jednostavnog zapleta.

            Manijak maskiran u Deda Mraza ide okolo na Božić i ubija obične građane jednog malog mista. Tačnije, one građane koji Nisu Bili Dobri (karaju udate žene, onode se pre braka, ne poštuju majku, snimaju porniće, diluju drogu…), pa od Dede umesto paketića dobiju – dvoseklu sekiru.

            Ili neki drugi praznični poklončić: lampione, sa strujom odvrnutom do maksimuma,

            davljenje ukrasima,

            probadanje kopljem,

            sitno seckanje i rendisanje u mašini za drva (omaž FARGU),

            sekiru posred ružne njuške

            nabadanje na jelenske rogove (omaž originalnom SILENT NIGHTU)

            I sve bi to bilo okej zabava za obožavatelje rasporenih trbuha (ah, da, ima i toga!)

            ---da intonacija nije pogrešna, i da sve nije odrađeno mehanički, nenadahnuto, i kao za kretene.

            Za film sa ovako treš postavkom, pristup i ton su mestimično pokvareni previše realističnom glumom, kao da ne znaju kakav film prave nego si umišljaju da je ovo nekakva dramurda.

            Umesto duha zezanja, prečesto se tu mrači i glumi sumornost bez ikakve potrebe. Eksploatacija treba da bude besramno fun-loving, a ovo je mrtvopuvački, kretenski zamračeno od strane ljudi koji ne umeju da se opuste i prepuste zajebanciji koju, u teoriji, prave.

            Režija je rutinska, ali uglavnom podnošljiva. Najveći joj je greh što gledaoce tretira kao imbecile, pa svaki kadar traje par sekundi duže nego što treba, a pojedini očigledni detalji se nepotrebno akcentiraju. Okej, videli smo da je lik stavio pare u svoj džep, ne treba nam krupni plan na džep pa još i na njegovu ruku koja ga zadovoljno tapše. Itsl.

            TIHU NOĆ čine rutinski nanizana ubistava, po jedno na svakih 10 minuta, a spojena su najtanjim od svih zamislivih "zapleta": neko ubija građane, a mlada i lepa policajka (tipično, okarakterisana gubitkom: muž joj stradao pre godinu dana) sve to istražuje, kaskajući za petama ubici, sve dok ga na kraju ne sredi uvredljivo lako i brzo (valjda su ostavili rupu za nastavak? kretenski je da neko padne mrtav 10 sekundi nakon što mu je vatra dotakla debeli kostim)!

            Malkolm Mekdauel je tu kao Šef na Policajci, u još jednoj od svojih trejd-mark rutinskih horor-pojava: ušao je u scenu, kazao svoje reči dijaloga, i izašao iz nje govoreći: "Dobro, kad će da legne taj moj ček?" Jednog dana kad se bude pravio kolaž-omaž njegovih najupamćenijih uloga – ne očekujte kadrove iz SILENT NIGHTA.

            Razumem čoveka, donekle: scenario je pretežno sačinjen od toliko otrcanih replika da se ne može od čoveka koji je (istina, pre mnogo decenija) radio sa Kjubrikom i Andersonom očekivati da se unosi u njih i izgovara ih s naročitim guštom.

            Scenario, čak, uspeva da licemerno bude propovednički nastrojen, pa usred ove prostodušne eksploatacije sa sisatim devojkama koje usred dana trče po gradu a da ih niko ne vidi i ne čuje dok urlaju upomoć, samo da bi bile sitno iseckane u bučnoj mašini – usred toga, dakle, nalazi mesta da nam isporuči sledeću pridiku, pa još iz usta lika koji nam dotad uopšte nije pokazan kao osoba naročito zabrinuta za moral. Naprotiv. Dakle, licemerni film nam iz usta licemernog lika "saspe u lice" sledeću tiradu: 

Because it's that time of the year, Sheriff. Yeah, Christmas, when people go off the deep end. Yeah, you know why. 'Cause they spend too much and they drink too much and they eat too much and they think too much. And they look around at all that fake fun and happy laughter and they go, "Where the fuck is my cup of joy, huh? Where is my figgy pudding? Where's my stocking full of gifts? Where's my Calvin Klein underwear, my cable TV, my replica Tim Tebow NFL jersey? Where's my fancy cologne? Where's my gift-wrapped Norman Rockwell wife, huh, and my beautiful, happy, smiling children? Where? Nowhere. Where are my friends, my beaming friends who worship the fucking ground I walk on because I've had an awesome fucking year, man?" And it doesn't take much to put people over the edge, huh-uh. Mm-mm, just a dirty look or a bad word, yeah, or a TV too loud or some asshole behind you leaning on his horn. Ring-ring! It's a telemarketer, "Give me money for Haiti," or the Democrats, or National Suck-My-Dick Week. It's the most wonderful fucking time of the year! But whatever it is that you guys think I did, I most certainly did not. Yeah! I'm Santa! Who the fuck do you think it is I am? Charles Manson?

A tek da vidite kako glupo izgleda naša junakinja koju scenarista i reditelj primoravaju da odstoji kao tele tokom tih beskrajnih minuta dok deda Mraz vergla li vergla (btw, ne, ovo nije tirada psiho-ubice, nego jednog od "običnih" Mrazeva)…

No, nema veze: Deda Mraz ubica je Deda Mraz ubica, pa pošto je prigodan za ove praznične dane, neprobirljivi će ga svakako pogledati. Ima high concept, ima nešto krvi i creva, ima jedan par sisića u već pomenutoj podužoj sceni, ima Mekdauela, ima popovanje… pa stoga, imaće i svoju publiku.

Što se mene tiče, ovo ne zaslužuje više nego da, eventualno, ide na TV-u kao pozadina NG žurke, bekgraund jedva vredan sporadičnih neobaveznih polupijanih pogleda.